Van eind december 1991 tot februari 2002 woedde er een heftige burgeroorlog in Algerije.Algerije is decennia lang een één partij staat geweest, maar door hevige rellen in 1988 kwam daar een verandering in.De zittende regering verbood de tweede ronde van de verkiezingen, omdat ze bang waren dat de islamistische FIS de verkiezingen zouden winnen. De angst was dat deze partij de democratie wou afschaffen, en de sharia wou invoeren. FIS loyalisten richtten eigen milities op.De GIA was eigenlijk de meest radicale militie, omdat ze de overheid niet tot concessies wou dwingen, maar nog verder wou gaan. Frankrijk steunde het Algerijnse leger, met als gevolg dat er midden in de jaren 90 in Frankrijk een paar aanslagen plaatsvonden.Abdelbaki Sahraoui , een medeoprichter van de FIS , is in 1995 vermoord door de GIA.Dit omdat hij tegen het ‘verbreden’ van de jihad op Franse bodem was, hij wou het conflict binnen Algerije houden.Daarna volgen er talloze bomaanslagen.De meest in het oog springende van die aanslagen waren waarschijnlijk de aanslagen op de metro en de sneltram in Parijs in 1995. In 1996 waren er gelijksoortige aanslagen op de metro en de sneltram in Parijs.Maar de aanslagen in Frankrijk begonnen met de vliegtuigkaping in 1994, waar een paar doden bij vielen.De vlucht begon in Algerije, om bloedig te eindigen in Marseille. Voor al deze aanslagen was de GIA verantwoordelijk. Naast de gevechten met het leger in Algerije, word de GIA ook verantwoordelijk gehouden voor de moorden op verschillende schrijvers en muzikanten. De moorden op Cheb Hasni en Lounes Matoub zijn de meest in het oog springende. De eerste had een vijand in de islamisten omdat hij over onderwerpen als seks, alcohol en echtscheiding zong.De tweede was heel helder in zijn atheistische opvattingen, zijn sympathie voor het secularisme, en het promoten van de Berber zaak en de vrijheid van meningsuiting. Lounes Matoub had zowel in de Algerijnse overheid met haar Arabisch-nationalistische ideeën als in de islamisten een vijand. Hij was in 1994 ook al een tijdje ontvoerd door de GIA.Hij is vermoord in 1998.Sommige mensen denken dan ook dat de overheid achter zijn moord zit, in plaats van de islamisten. Er zijn ook theorieën die beweren dat het Algerijnse leger islamistische milities geïnfiltreerd heeft, om met wrede acties de islamistische milities in diskrediet te brengen.
In mei 1996 zijn er 7 Franse Trappisten monniken vermoord in het dorpje Tibhirine.Dit klooster was er sinds 1938, en de monniken hebben lang in vrede gewoond met hun dorpsgenoten.Ook waren ze niet missionair ingesteld, om spanningen te vermijden. Ze hielpen zieken en onderhielden goede contacten met hun omgeving. Uiteindelijk ontstonden er spanningen tussen het klooster en de GIA. Wat uiteindelijk resulteerde in de ontvoering van 7 van de 9 monniken uit het klooster. De GIA wou de monniken ‘ruilen’ tegen Abdelhak Layada, 1 van de oprichters van de GIA. Er zijn verschillende theorieën over de dood van de monniken. De GIA claimt de moorden, maar er gaan ook verhalen rond dat de monniken ‘per ongeluk’ zijn omgekomen door luchtaanvallen van het Algerijnse leger die gericht waren op de GIA militanten.Een (anonieme) hoge westerse functionaris, die in de tijd van de moorden in Algerije was, zei dat de ontvoering georganiseerd werd door een GIA groep die geïnfiltreerd was door het Algerijnse leger. Het bombardement waar de monniken bij omkwamen, was een ‘fout’, en niet gepland.De gepensioneerde Franse generaal François Buchwalter heeft in 2009 tegen een rechter getuigt dat de monniken ‘per ongeluk’ zijn vermoord, maar dat de lijken onthoofd zijn om het er op te laten lijken dat de GIA achter de moorden zat.Abdelhak Layada beweerde een dag later dat de GIA de monniken onthoofd had na onderhandelingen met de Franse geheime dienst die op niks uitliepen. De 2 overgebleven monniken zijn overgeplaatst naar een Trappistenklooster in Marokko.Er is een film gemaakt over de monniken, Des hommes et des dieux, uit 2010. Waarschijnlijk worden de monniken in de loop van 2018 zalig verklaard.
Het is op zich waar dat het katholicisme in de 19e eeuw in Algerije meekwam met de Franse kolonisator. En dat het vooral werd aangehangen door de pied noirs. Het is ook hier door dat er Trappisten kloosters in Noord Afrika ontstonden. Maar de Fransen hebben het katholicisme geherintroduceerd.In de eerste eeuwen na Christus was er een christelijke aanwezigheid in de Maghreb. Vooral langs de kust van wat we tegenwoordig Algerije, Tunesië en Libië noemen.Augustinus van Hippo, de theoloog en bisschop, is geboren en gestorven in wat tegenwoordig Algerije is. Het zou anachronistisch zijn om hem een Algerijn te noemen, aangezien de stad Algiers,waar Algerije haar naam aan ontleent, in 944 is gesticht.Augustinus leefde in de 4e en 5e eeuw.Een meer wereldlijk figuur uit die regio van en paar honderd jaar eerder, Hannibal Barkas, word immers ook geen Tunesiër genoemd.Augustinus van Hippo was waarschijnlijk van Berber afkomst door zijn moeder.Zijn moeder heette Monica, wat in die tijd een van de meest voorkomende Berber namen was. Zijn vader was een Romeins staatsburger, maar dat zei in die tijd niet zoveel over etniciteit.Augustinus heeft veel invloed gehad op de katholieke theologie, en ook in de klassiek protestantse theologie(calvinisme, lutheranisme) heeft hij een grote invloed gehad.Hij is heel invloedrijk geweest in het Westerse christendom(katholicisme en protestantisme).Zijn invloed op het Oosterse christendom (orientaalse orthodoxie, oosterse orthodoxie en de oosters-katholieke kerken in communie met Rome) is veel minder groot geweest. Het christendom werd in de 1e eeuwen na Christus erg vervolgd.Tussen 303 en 305 was er de laatste vervolgingsgolf onder keizer Diocletianus.Veel christenen zwoeren hun geloof af uit lijfsbehoud en brachten zelfs offers aan Romeinse goden zodat ze met rust gelaten werden door de autoriteiten. Toen de vervolging stopte, keerden veel van deze christenen terug naar de katholieke kerk. Daar zaten ook priesters tussen. Deze groep werd ‘traditores’ genoemd. De Donatisten vonden dat de sacramenten die onder de priesters van de ‘traditores’ bediend werden, ongeldig waren. De Donatisten scheidden zich uiteindelijk af van de katholieke kerk.De Donatisten vormden de meerderheid onder de christenen in Noord Afrika. Vooral onder Berberse en Punische boeren hadden de Donatisten veel aanhang.Uiteindelijk is het Donatisme ingestort.Toen de Vandalen Noord Afrika binnenvielen kwam er weer een ander soort christendom de regio binnen.De Vandalen, een Oost Germaanse stam, hingen het Arianisme aan. Het Arianisme had een afwijkende opvatting over de Drie Eenheid. De Vandalen werden verjaagd door het Byzantijnse rijk.Door de opmars van de Arabieren in de 7e eeuw kwam de islam de regio binnen.De laatste restjes inheems christendom in Algerije en Tunesië verdwenen rond de 11e eeuw.
Augustinus van Hippo was niet de enige invloedrijke Noord Afrikaan in de katholieke kerk van die tijd.Tertullianus was dat ook, ook al ontwikkelde hij ketterse ideeën in de ogen van Rome.Over Rome gesproken, de pausen Victor I,Miltiades en Gelasius waren van Noord Afrikaanse afkomst en vermoedelijk Berbers.Cyprianus, de bisschop van Carthago, was vermoedelijk ook van Berberse afkomst. De theologische verdeeldheid en de onderlinge strijd die dat met zich mee heeft gebracht werd het christendom in de Maghreb uiteindelijk fataal toen de islam oprukte.Al is het aan de andere kant wel zo dat je nog een paar eeuwen restjes christendom had, als een soort eiland. Tot de 11e eeuw. De reden dat er nog steeds christendom in Egypte,Ethiopie en Eritrea is, is waarschijnlijk dat er nauwelijks onderlinge schisma’s waren.De sterke monastieke traditie in deze streken heeft ook een positieve invloed gehad.Die was er niet in de Maghreb.Overigens is het Nubische christendom ook nagenoeg verdwenen door de opmars van de islam.Net als de Berbers hebben ze de Arabieren lang van zich af kunnen houden, maar zijn ze uiteindelijk totaal geïslamiseerd door de veroveringen. Overigens waren zeker niet alle Berbers ten tijde van de Arabische veroveringen christelijk. Het religieuze landschap was verdeeld tussen de christelijke stromingen, het jodendom, en traditionele Berbergodsdiensten.
Als we teruggaan naar vandaag dan zie je dat er in Kabylië gek genoeg interesse is in evangelisch christendom, een opleving. Het is wel een minderheid van de bevolking, maar het is op zijn minst curieus. Kabylie ligt overigens wel een stuk westelijker dan de streek waar Augustinus vandaan kwam.
Deaimabeleautodidact 